Reisverslag met foto's: Els en Robert
Vlag Seychellen
Seychellen vakantie
Reisverslag van een Droomreis
Schrijf een review over ons Seychellen reisverslag en verdien tot 50 € korting op je volgende reis!
Het OneStop-Travel-Team (Els en Robert) maakte een droomreis naar de Seychellen, ook wel Seychelles genoemd.
Hier is ons reisverhaal van onze Seychellen vakantie met foto's.
Op vrijdag 1 augustus vliegen we met Air France naar Parijs om vervolgens de bijna tien uur durende trip met
Air Seychelles naar Mahé te maken.
Van een zonnig en zomers Nederland belanden we in een druilerig en grijs Mahé, want het regent hier pijpestelen.
Gelukkig is de temperatuur, zo'n 27 graden, goed.
Bij de controle moeten we een koffer openmaken: statieven, jongleerknotsen en onderwaterbehuizingen zijn verdacht.
We hadden toch geen wapens bij ons..?
De Seychellen liggen ten noorden van Madagaskar in de Indische Oceaan, ongeveer 1600 km ten oosten van het
Afrikaanse continent en bestaan uit circa 115 eilanden.
De Seychellen eilanden liggen over een oppervlakte van ongeveer 400.000 km2 verspreid over de Indische Oceaan. Nog geen derde van de Seychellen eilanden is bewoond.
Negentig procent van de 80.000 inwoners woont op het hoofdeiland Mahé.
De 73 eilanden aan de buitenkant van de archipel bestaan uit koraal. De koraaleilanden steken niet
meer dan drie meter boven de zeespiegel uit en zijn begroeid met casuarinabomen en kokospalmen.
De 42 eilanden aan de binnenkant van de archipel bestaan uit graniet, wat uniek in de wereld is.
De granieten eilanden zijn bergachtig en begroeid met ondoordringbaar oerwoud.
De hoogste top ligt op Mahé. Het is de Morne Seychellois (905 m). Mahé is 27 kilometer lang en tussen de 3 en 8 kilometer breed. De hoofdstad, Victoria, ligt ook op dit eiland.
Mahé Sunset Beach Hotel
Op het vliegveld van Mahé worden we opgehaald en naar Hotel Sunset Beach gebracht.
De wegen zijn soms erg steil en kronkelig.
Het weer klaart iets op, maar de wolken blijven hardnekkig tussen de bergen hangen.
In het hotel krijgen we een welkomstdrankje en een geurende krans van frangipanibloemen om.
Het hotel is schitterend: een subliem uitzicht over zee, mooie meubels. Ramen ontbreken,
want de temperatuur is hier eigenlijk altijd rond de 27 graden.
De meeste inwoners van de Seychellen stammen af van Afrikaanse slaven.
Andere groepen stammen af van migranten uit Europa, India, China en Arabische landen.
De bevolking van de Seychellen is nu een bonte smeltkroes van verschillende rassen.
Een klein, beschut strandje bij het hotel is omgeven door rotsblokken en jungle.
Ons hotel blijkt niet alleen hotel te zijn, maar tegelijkertijd het Nederlandse consulaat.
Ons huisje is redelijk groot. Binnen staat een fles witte wijn in een ijsemmer op ons te wachten!
Overal liggen bloemen en vanaf ons terras heb je een schitterend uitzicht over een baai.
De rust hier die rond het hotel hangt, is opvallend: kinderen onder de tien jaar zijn hier niet welkom.
Verder is er ook helemaal niets te doen: geen animatieteam, geen sportmogelijkheden, geen internet, nietssss...............na drie nachten vinden we het dan ook wel weer mooi om een deurtje verder te gaan.
De eerste dag krijgen we in de namiddag een mooie regenboog boven zee te zien.
Het is afwisselend bewolkt en zonnig.
Het Sunset Beach Hotel lijkt verlaten. De groei van het toerisme op de Seychellen wordt sterk beperkt door de
overheid. De Seychellen hebben het maximum aantal bezoekers
vastgesteld op honderdduizend per jaar.
Als je vanuit het restaurant naar beneden kijkt, zie je de vissen bijna uit het water komen.
's Avonds ziet alles er nog idyllischer uit.
Met de boemelbus naar Victoria
Het boemeltje naar Victoria is bommetjevol en we moeten 3 rupee betalen, een bedrag dat nauwelijks te vertalen is in euro's................... zo goedkoop
De bus heeft moeite met de haarspeldbochten en rijdt knoeperhard.
Af en toe hebben we het idee in de Efteling te zijn. We passeren verlaten witte stranden.
Victoria is de hoofdstad van de Seychellen. Er is elke dag, behalve op zondag, een gezellige markt met een kleurrijk aanbod van ambachtelijk handwerk, fruit, groenten, kruiden en vissoorten. Victoria is een van de kleinste hoofdsteden in de wereld en de enige haven van betekenis in de Seychellen.
Het is eigenlijk ook de enige stad in het gebied, alle andere woongebieden zijn dorpen.
Het gerechtsgebouw en het postkantoor zijn onveranderd gebleven sinds de koloniale tijd.
Na ongeveer twintig minuutjes stappen we in Victoria uit. We lopen wat rond in het vieze stadje en bezoeken de markt. Bij de markt stinkt het, er zijn vrijwel uitsluitend creoolse marktkooplieden die ons
compleet negeren, behalve als ze denken je iets te kunnen verkopen.
Bij de visafdeling wemelt het van de zilverreigers, die heel brutaal proberen mee te snacken.
Er liggen allerlei soorten groenten en fruit en je kunt verboden schelpen kopen.
We kopen kruiden en bewonderen de hindoestaanse tempel.
Vreemde ontmoetingen op Moyenne
Onze eerste excursie van deze vakantie voert naar het kleine, onbewoonde eiland Moyenne.
Vanuit de haven van Victoria varen we in ruim een half uur naar dit eiland dat eigendom is van de excentrieke Engelse schrijver Brendan Grimshaw. Deze krasse tachtigerplusser heeft zijn eiland opengesteld voor bezoekers.
Grimshaw deelt graag plattegronden van zijn eiland uit, waar je aanwijzingen kunt vinden over de 'verborgen schatten' op het eiland en de piraterij van weleer.
We hebben een 'wet landing' en komen op een wit zonovergoten strand aan.
We klimmen omhoog, een met oerwoud begroeide heuvel op. Grimshaw houdt ruim zeventig
schildpadden die over het eiland rondscharrelen en hun naam (of nummer) op hun rug hebben.
De namen zijn in het begin nog fantasievol: '4 degrees south', maar hoe meer schildpadden
Brendan opkweekt, hoe minder de namen tot de verbeelding spreken: 'X', 'Y', 'Z'.
De 'tortoises', landschildpadden, zijn absoluut niet schuw en gáán voor een uitgebreide knuffelbeurt. Zodra je hun kop of nek streelt, gaan ze hoog op hun poten staan en zie je ze genieten.
Het zijn zalige knuffelbeesten.
Brendon is duidelijk een natuurliefhebber en heeft op verschillende bomen bordjes met namen bevestigd. We zien verschillende tropische bomen, waaronder de cashewnootboom.
Behalve reuzeschildpadden, zie je overal op de Seychellen ook reuzespinnen.
We maken een wandelingetje over het eiland. Even dieper in het bosje bevindt zich het museum
van Brendan. Stukken koraal, schelpen, krantenartikelen over Brendon (die het eiland begin jaren zeventig kocht) en twee schilden van schildpadden.
Het gerucht gaat, dat piraten op Moyenne een enorme schat begraven hebben. Brendan heeft hier uitgebreid naar gezocht, maar zijn zoektocht leverde slechts twee skeletten van zeerovers op.
De botjes heeft hij herbegraven op een eigen begraafplaatsje op het eiland.
Naast de zeerovers is er nòg een graf aanwezig: de vader van Brendan ligt hier ook begraven.
Een vierde graf is al wel gedolven, maar nog leeg, dat is voor Brendon zelf.
Het is afgedekt met een houten plaat.
De tachtiger heeft lugubere humor. Bij zijn huisje hangt een arm uit het raam.
Na de wandeling gaan we snorkelen.
We varen met het bootje naar het midden van het Saint Anne Marine National Park,
dat bestaat uit een groepje
van zes eilanden: Saint Anne, Cerf Island, Moyenne, Round Island,
Long Island en Cachée.
Het rif tussen de eilanden is rijk aan verschillende soorten koraal en vis.
Gezien de afgelegen locatie van de eilandengroep, zijn er relatief veel endemische soorten
te vinden op de Seychellen.
Zo komen er 81 unieke plantensoorten voor, die nergens anders
ter wereld te vinden zijn.
Het broodje dat ik heb meegenomen in mijn bikini, lokt een hele groep vissen om me heen.
Ze knabbelen en bijten in mijn vingers, het is een merkwaardig gevoel en ze zijn hondsbrutaal.
Na ruim een uur in het water te zijn geweest, moeten wij tot de orde worden geroepen,
want we kunnen er geen
genoeg van krijgen: Als laatsten worden wij uit het water gevist.
Je ziet allerlei karaktertjes onder water. Hierboven zie je verbaasd kijkende visjes.
Wij, op onze beurt, verbazen ons over al de verschillende vormen onder water.
En ook mode speelt onder de zeespiegel een zeeeer belangrijke rol......
Na de lunch op het eiland lopen we een klein stukje langs het huis van Brendan naar beneden,
waar we schitterende foto’s van het strand kunnen maken.
Het is hier paradijselijk mooi. Helaas kunnen we niet helemaal rondlopen, want om kwart over
drie vertrekt de boot weer naar Mahé.
Als Brendon vraagt waarom we niet rondgelopen zijn, leggen we uit dat we op tijd weer terug moeten.
Volgens hem hadden we rustig kunnen blijven. Hij kon nog wel wat voor op de barbecue gebruiken
en de honden
zouden de botjes wel opeten…....
Vliegen naar La Digue en dan met de ossenkar verder
Vanuit Mahé vliegen we met een héél klein vliegtuigje in een kwartier naar Praslin. We vervolgen onze tocht
met een taxi naar de andere kant van dit zeer groene eiland en komen aan in de haven.
Met een snelle catamaran zoeven we door de hoge golven naar La Digue.
De boottocht naar La Digue, naar verluid het mooiste eilandvan de wereld, duurt een kwartier.
Het zonnetje schijnt venijnig en we zien twee manta’s uit het water springen.
Op La Digue worden we in een ossenkar gezet, waarmee we een geweldige, maar langzame tocht maken. De os is
een beetje te lui naar de zin van de chauffeur.
Op een gegeven moment gaat hij er maar naast lopen om het beest nog enigszins te stimuleren.
Een kwartiertje later komen we aan bij La Digue Island Lodge, waar we een drankje en
verfrissingdoekje krijgen.
Het ziet er sprookjesachtig uit!
We worden naar ons rietendak-huisje gebracht, direct aan het strand.
We hebben een eigen terrasje met uitzicht op zee en de tuin is heel mooi.
Ze doen hier ook niet aan netjes, je mag zo het restaurant in, op blote voeten,
want er ligt zand in het restaurant.
Het is hier allemaal heel informeel en heel relaxt.
Dineren met de voetjes in het zand en romantisch uitzicht op Praslin.
Ook dit hotel is een oase van rust.
La Digue is het op twee na grootste bewoonde eiland van de Seychellen.
De oppervlakte van La Dique is zo'n 10 km².
La Digue ligt 6 kilometer van het eiland Praslin en ongeveer 43 kilometer van Mahé.
Een wandeling langs het strand leidt langs paradoxale tafrelen: een scheepswrak dat
opgeknapt wordt en een waslijn onder de palmbomen.
La Digue stond al jaren op ons verlanglijstje (door de foto en beschrijving in het boek 'World Food
Café').
De charme van het eiland is vooral gelegen in de dingen die het niet heeft:
geen auto's, geen criminaliteit en
geen uitgaansgelegenheden.
De Seychellen hebben paradijslijke stranden, oogverblindende bloemen en geen enge beestjes.
(alhoewel de spinnen hier best groot zijn).
Op de fiets naar Anse Source d'Argent
We gaan met twee gammele mountainbikes naar 'State Union', waar we bij de
kokosnootmolen een luie os zien liggen,
die voor een paar toeristen in beweging wordt gezet.
We besluiten een kijkje te gaan nemen aan de andere kant van het eiland.
De mountainbike moet soms door rul zand.
Aan de andere kant van eiland, bij Grand'Anse, mag je niet zwemmen.
De golven zijn hoog en de stroming is sterk. De lucht is blauw, het zand wit en de temperatuur bloedje.
Een foto van de rotspartijen van La Dique lijkt een behoorlijke photoshop-
behandeling te hebben ondergaan,
maar niets is minder waar: alles is hier echt!
Het doet denken aan een enorm kitcherig schilderijtje.
We zien een keerkringvogel (Paradise Bird) en fietsen door naar het oude kerkhof waar de
familie 'Melon' begraven ligt.
De graven liggen schots en scheef.
In combinatie met de palmbomen en de felle zon levert dit een vreemd plaatje op.
Als we niet meer verder kunnen, gaan we lopend langs strand en rotsformaties verder.
Anse Source d'Argent is één van de mooiste stranden van de wereld.
Het is in ieder geval het meest gefotografeerde strand.
Op deze stranden is een van de 'Emanuelle' films opgenomen.
De rotsen zijn van graniet en we merken al snel, tijdens onze klauterpartijen, dat dat niet echt meegeeft.
Meer dan honderd miljoen jaar geleden maakten India en de Seychellen, samen met
Madagaskar,
deel uit van één continent.
Daarvan brak 90 miljoen jaar geleden Madagaskar los en 25 miljoen jaar later de Seychellen.
Nog eens tien miljoen jaar later dreef India naar het noorden af en botste
daarbij op Azië, wat de Himalaya opleverde.
Het is hier ongelofelijk fotogeniek en we raken niet uitgefotografeerd.
Op een gegeven moment komen we een vreemde bewoner tegen...........
Een enorme duizendpoot.
Je kunt hier uren langs het strand lopen: het lijkt wel steeds mooier te worden.
Witte koraalzandstranden, palmbomen en vreemd uitgesleten granietrotsen.
Tegen vijven gaan we naar Source d’Argent terug voor wat filmopnamen van de rotsen die
roze kleuren bij avondlicht.
Een naderende bui geeft een mooie regenboog te zien.
We nemen afscheid van La Digue: morgen gaan we naar Praslin.
Toppunt van luxe: Hotel Lemuria op Praslin
Het derde en laatste eiland dat we bezoeken, is Praslin. Praslin is het op één
na grootste eiland van de Seychellen
en ligt op ongeveer 15 minuten vliegen van Mahé.
We verblijven in hotel Lemuria en bij aankomst kijken we onze ogen uit in lobby en lounge.
Een handjevol personeel staat klaar om ons in te wijden in de geheimen van Lemuria.
Ook de zwembaden van Lemuria zijn schitterend.
De zwembaden bestaan uit drie 'verdiepingen'.
Ze zijn aangelegd met behoud van de oorspronkelijke granietrotsen.
Ons tuintje is voorzien van luxe ligstoelen en tussen de bomen door vangen we een glimp op
van het witte zandstrand.
Het huisje heeft een enorm luxe badkamer.
De ruime kamers worden twee keer per dag schoongemaakt.
En bij avondlicht ziet het er ook niet vervelend uit.
Lemuria is enorm uitgestrekt en heeft een golfcourse, tennisbanen, een gym, een saunacomplex en drie restaurants, waarvan één buffetrestaurant.
Het hotel is in deze week helemaal volgeboekt, maar dan nog lijkt het soms of we de enige gasten zijn.
Om zeven uur is de managersborrel en gaan we champagne drinken bij het zwembad.
De golfcourse van Lemuria is de grootste in het gebied van de Indische Oceaan.
Robert krijgt een golflesje tussen de palmbomen.
Ons favoriete restaurantje kijkt uit over zee en is lekker klein.
's Middags komt de kok al bij ons langs om onze (vegetarische) dinerwensen door te nemen.
Je wordt hier schandalig verwend! Alles is heel verfijnd en het ziet er adembenemend uit.
Samosa’s op een bedje van pompoen met kokos en met geitenkaas gevulde capsicum.
Drie torentjes van courgette, aubergine en champignon, met spinazie omrold
en een glaasje peperige mangosoep.
Zoete-aardappelwontons en een soepje van verse fijngesneden vruchten in siroop, met daarop
een torentje van rodevruchtensorbetijs en een koekje in ringvorm ter decoratie.
Excursie naar Vallée de Mai
Een taxi brengt ons naar het Vallée de Mai met de unieke Coco de mer-bossen.
Het ruisende geluid van de palmen is een bijzondere ervaring.
De vrucht van deze boom is het grootste zaadje ter wereld. Het mannelijke zaad is nog genanter
van vorm dan het vrouwelijke…
De Valée de Mai is een door UNESCO beschermd gebied, dat zo'n 6 km2 groot is. In deze vallei zie je dertig meter hoge palmen met enorme bladeren.
De kokosnoten zijn ook enorm groot. Als de dubbelwandige bast wordt verwijderd, wordt een noot met onmiskenbare vrouwelijke vormen zichtbaar. Je zou er zowel heupen als een achterwerk in kunnen zien.
De zeelieden die de vrucht voor het eerst drijvend in de Indische Oceaan tegenkwamen, vonden
dat deze een treffende gelijkenis had met het achterwerk van een vrouw.
De vrucht heeft zes tot zeven jaar nodig om te rijpen.
De coco de mer is een palm die van nature uitsluitend voorkomt op de eilanden Praslin en Curieuse.
Anse Georgette
Met een clubcar worden we naar Anse Georgette gebracht.
De chauffeur geeft ons twee handdoeken en een fles water mee.
Bij de rotsen 'spotten' we 'hopseflopsbeesten' die in het echt periophtalmus heten en die we daarom
maar 'hopseflopsbeesten' blijven noemen.
Ze springen van rots naar rots en duiken af en toe het water in: we hebben nog
nooit eerder zulke merkwaardige
beesten gezien.
We zijn hier bijna de enige toeristen
Grote dieren heb je op de Seychellen niet, wel veel insekten en vogels.
De Magpy Robin en Fregatvogel komen hier veelvuldig voor.
Brutale oranje vinkjes bezoeken ons bij het ontbijt en blijven gezellig mee-eten.
De Buul Buul biedt met zijn grappige kuif een hilarische aanblik.
Excursie naar Coco & Sister Islands: zwemmen met gekleurde visjes en zeeschildpadden
We doen een dagexcursie naar de onbewoonde eilandjes Coco en Sister.
De golven zijn hoog en verschillende mensen worden zeeziek tijdens de heenreis.
Vanaf het eiland gaan we snorkelen.
Het is lastig zwemmen met camera's, hoge golven en sterke stroming.
Toch wordt dit een bijzondere ervaring. We zien verschillende vissen, zoals Parrotfish,
Surgeonfish,
Picasso Triggerfish en Maanvissen.
En we zien een zeeschildpad, die we zelfs aan kunnen raken en die een tijdje met ons meezwemt.
Robert doet een diepte-interview met hem.
Hij is totaal niet bang voor ons.
Als we de visjes gaan voeren, krioelt het weer om ons heen.
De brutale vissen bijten in je vingers en duwen tegen je aan. Een wel erg brutale felgekleurde
vis gaat er zelfs met mijn zakje brood vandoor, wat ik gelukkig weer van hem kan afpakken.
En ook hier weer moeten wij weer als laatste uit het water gehaald worden.
We nemen afscheid van onze lieve zeeschildpad. Wij hebben hem Ollie genoemd..
Bekijk ons filmpje op YouTube: Snorkelen met een zeeschildpad
Bekijk ons filmpje op Vimeo
Op onze laatste avond maken we nog een fotorondje en gaan dan naar de bar van het
beachrestaurant, waar we een glas champagne krijgen. De sommelier komt afscheid van ons
nemen en we gaan voor de laatste keer langs de twee baaien naar ons huisje.
Het vliegtuig naar Mahé is dit keer nog kleiner dan de vorige keer, er zijn geen stewardessen.
Om kwart over negen in de ochtend vertrekken we met Air Seychelles, vanaf Mahé, naar Parijs.
Alles verloopt perfect op schema.
Het was een onvergetelijke vakantie!!
Els & Robert
Wil je ook zo'n reis maken?
Dit is een reis die speciaal voor ons is samengesteld. Wil je ook zo'n Seychellen reis op maat?
Stuur ons dan even een
mail voor meer informatie!
Naar Boven