Japan, Mount Fuji afbeelding

Japan Rondreis 2015

Reisverslag van een fascinerende vakantie in Japan

Deze prachtige maatwerkreis is voor ons samengesteld door Pangea Travel.

Bekijk onze Japan fotopresentatie

Japan fotopresentatie

Tōkyō ontdekken!

Na een reis van in totaal 21 uur komen we op de luchthaven van Tōkyō aan. We krijgen daar een Railpas en hiermee kunnen we de komende vijftien dagen door heel Japan reizen. De treinen in Japan rijden stipt op tijd, ze hebben zelfs geen minuut vertraging en ze zijn razendsnel. Je kunt een plaats reserveren dagen van tevoren. Dat is niet noodzakelijk, maar met zware bepakking wel makkelijk. In Japan is ook het in- uitstappen van de trein overgeorganiseerd. Met behulp van vakken op het perron wordt aangegeven, waar je moet staan als je in wilt stappen en welk stuk je vrij moet laten voor de uitstappers. Iedereen wacht in een rijtje keurig netjes op zijn beurt.
Ons eerste ritje is met de 'shinkansen' (kogeltrein) van de luchthaven naar het centrum van Tōkyō, waar we twee nachten doorbrengen in het luxe hotel 'La Fontaine Shiodome'. In ieder hotel krijg je behalve lakens op je bed, ook een pyjama.
De badkamer is voorzien van producten van Shiseido en de toiletbrillen zijn verwarmd, ook al is het hoogzomer.

Video shinkansen

Wat ons direct opvalt, is de klamme hitte in Japan. Het grootste deel van onze reis zullen we een wolkenloze hemel en temperaturen tegen de veertig graden hebben. Ook voor Japan is dit iets te gortig, er heerst een hittegolf.
Het drukste kruispunt te wereld, Shibuya, is opmerkelijk strak georganiseerd. Geen wanklank en geen toeter te horen. Iedereen wacht keurig op zijn beurt. Orde en regelmaat heersen hier. Dit stukje wordt ook wel het Las Vegas van Tōkyō genoemd. Enorme reclames en flitsende televisiebeelden. En de stoplichten in Japan staan heel lang op rood, maar opmerkelijk genoeg loopt echt niemand door rood licht.

Timelapse video Shibuya

Meer info over Shibuya.

Tōkyō is eigenlijk geen stad, maar een metropool van verschillende steden bij elkaar, bestaande uit in totaal 23 wijken en enkele eilanden. Er wonen in totaal maar liefst 13 miljoen mensen. De regering is hier gevestigd sinds keizer Meiji in 1868 aan de macht kwam. Voor die tijd heette Tōkyō 'Edo' en was het een vissersdorp. Kyoto was destijds de hoofdstad van Japan. Tōkyō is nu enorm druk en groot. De hoogste toren is de Tōkyō-toren, die ervoor zorgt dat wij onder andere perfecte wifiverbindingen hebben, wat overigens voor heel Japan geldt.

Waar we ons heel erg op verkeken hebben, is de taal. We waren ervan uitgegaan dat Japanners, in ieder geval in de grote steden, wel Engels zouden spreken, maar dat is dus absoluut niet het geval. Dat levert direct al komische situaties op als we een lunch willen bestellen. We krijgen glibbertahoe met een soorten vissengelei erop. Brrrrrrr...
De tahoe is in heel Japan zacht (silken tofu). Veel mensen vinden dat erg lekker.

Gelukkig hebben we taalhulp van Niels, een exdaltonees, die ons tips geeft en een zinnetje samenstelt.
Het hotel waar we verblijven zet dat ook nog even op papier met de toevoeging dat we ook geen melk en room willen.
Het vinden van een Engelssprekende Japanner is zoeken naar een speld in een hooiberg. Het Japanse schrift zit wonderlijk in elkaar. Het Japans kent drie groepen symbolen, namelijk het kanji, hiragana and katakana. Het kanji komt uit het Chinees en is herkenbaar aan de hoekige symbolen.
Meer info over de Japanse taal.

De ontbijtjes in de Japanse hotels zijn in buffetvorm en erg Japans. Vooral misosoep mag niet ontbreken, maar ook zeewier en tahoe in soorten en maten zijn terugkerende elementen bij iedere maaltijd. En je krijgt een voorbeeldje van hoe het moet. In Japan is alles echt tot in de puntjes geregeld en voorgedaan.

Japan en verschillende kleurtjes, ze zijn er gek op. Hello Kitty is hier een ware rage en automaten met daarin drankjes vind je overal.

De scholen in Japan hebben laat en kort vakantie. Je moet er niet aan denken om met deze temperaturen naar school te moeten en lange kousen te dragen. De Japanse kinderen hebben er weinig moeite mee en lopen lachend door Tōkyō.

Behalve de kogeltrein, heeft Tōkyō ook een zeer uitgebreid metrostelsel. Helaas is het door de taal nogal eens zoeken, maar Japanners zijn uitermate behulpzaam. Als je even op een plattegrond kijkt, lopen ze soms tien tot twintig minuten voor je uit om de juiste weg te wijzen, vertelen kunnen ze het niet, dan maar wijzen. ;-)

Tōkyō heeft ook veel parken en is verbazingwekkend groen. In de meeste parken vind je ook wel een schrijn (meestal in de vorm van een tempel) met een torii ervoor. Dit zijn symbolen van het shintoïsme, het Japanse natuurgeloof.
In een van de parken is het beeld te vinden van Hachiko, de trouwe hond die begin vorige eeuw negen jaar lang op zijn overleden baasje wachtte bij treinstatio Shibuya.
Het tragische verhaal is zelfs twee maal verfilmd (Hachiko Monogatari (1987) en A Dog's Tale (2009)).
De laatste tijd wordt het beeld trouw bezocht door een kat. Het vreemde verhaal is hier na te lezen.

Een leuke en hypermoderne wijk om te winkelen is Ginza, maar de straten zijn ongezellig breed, de winkels erg groot en het aanbod niet heel apart. Wij houden het op de wat kleinere straatjes van de wat onbekendere wijken.
Pinautomaten zijn vaak lastig te vinden en eigelijk alleen in winkels van Seven-Eleven kun je altijd pinnen.

Er zijn hier veel poezenwinkeltjes, waar je allerlei snuisterijen kunt kopen met afbeeldingen van katten.
En je kunt er ook heel goed sake drinken. Gewoon in een plastic bekertje, buiten op een kratje.

Japanners zijn gek op katten, maar erg diervriendelijk is Japan helaas niet. In huurhuizen zijn katten meestal niet toegestaan, zodat bewoners uitwijken naar gelegenheden als het kattencafé.

Je kunt hier even tijd kopen om samen met een kat te zijn. Daarbij drink je ijskoffie of ijsthee, dat is Japan een enorme hit.

Dit zijn geen zielige katten van de straat, maar allemaal raskatten.

Dineren met uitzicht op de 'Rainbowbridge'

Dineren met uitzicht op de 'Rainbowbridge' kan vanaf Odaiba. Dit is een eilandje dat opgespoten is in de baai van Tōkyō.
Er zijn veel winkels en restaurantjes gevestigd. Met de monorail gaan we naar dit luxe wijkje waar de mooie winkels en restaurantjes elkaar afwisselen. Een restaurantje in Japan bezoeken is geen dure aangelegenheid, maar het duurt wel even voor je hebt duidelijk gemaakt wat je wilt eten. En voor wie denkt dat wij iedere avond aan de sushi zaten, dat is dus zelfs geen enkele keer gebeurd. Vegasushi kennen ze hier eigenlijk niet en sushi eet je eigenlijk ook niet bij het diner.

Na twee dagen Tōkyō beginnen we een voorzichtig beeld van de Japanner te vormen. De Japanner streeft naar perfectie, is gedisciplineerd en altijd beleefd.
We verbazen ons wel over de vele mondkapjes die gedragen worden. Je zou verwachten dat dat uit angst is om ziek te worden, maar juist mensen die zelf verkouden zijn dragen zo'n mondkapje.

Sendai: stad van de lawaaibomen

Vanuit Tōkyō gaan we een stuk naar het noorden, het noordelijkste punt dat we in Japan tijdens onze reis bezoeken.
We overnachten in Hotel Monterey Sendai, dat een tikje nostalgisch aandoet met zijn art-nouveau inrichting en dito liften. Sendai is een flinke stad met een haven en de vele bomen leveren een oorverdovend lawaai op, afkomstig van cicaden.

De stad is door oorlogen en tsunami zichtbaar aangetast. Er is hier duidelijk veel hydrothermale activiteit: er zijn ontzettend veel onsen (natuurlijke warmwaterbronnen en -baden) in Sendai. Hotel Monterey Sendai heeft een eigen thermaal bad op de 17e verdieping. Alle Japanse gasten maken hier gebruik van, het is een dagelijks ritueel. Wij krijgen een uitgebreide uitleg en opvallend is dat je in Japan met een tatoeage (die we overigens niet hebben) niet welkom bent in de baden en bronnen. Tatoeages worden geassocieerd met de Japanse maffia en worden als ordinair beschouwd.
We bezoeken de berg waar ooit een kasteel stond en waar nu een standbeeld staat. Er is ook een schrijn en torii te vinden.

Tomatenrood is DE kleur voor heilige voorwerpen binnen het shintoïsme.

De vele wensbriefjes en -bordjes geven aan hoe serieus de mensen in Japan hun godsdienst belijden.

In de Zuihodentempel (schrijn) moeten de schoenen uit.

Nu we toch in shintoïstische sferen zijn, kan een volgend schrijn (rechtsboven) er ook nog wel bij. Voor het schrijn (dat is de algemene benaming voor een heiligdom) moet je twee keer buigen, twee keer in je handen klappen en dan de klok luiden. Je kunt om het effect van je wens te vergroten ook een paar muntjes in een bakje gooien.
Cees Nooteboom heeft over de tempels van Japan een schitterend boek geschreven: Saigoku.

Met een klein kerkhof en ook weer een torii.

Als je denkt hier in alle rust van natuur en religie te kunnen genieten, vergeet het dan maar! De herrieschoppers van de Japanse rimboe zijn weer aanwezig: de cicaden, waarvan we er een op de grond zien liggen. Deze verschijningsvorm is hun laatste. Ze maken jarenlang ondergronds allerlei gedaanteverwisselingen door. De voorplantingsfase boven de grond (waarbij alleen de mannen zoveel lawaai maken) duurt slechts enkele weken.

Daarna is het tijd voor een gezellig automatenterrasje. Nou ja....gezellig.... ;-)
Terrasjes, zoals bij ons, zie je in Japan zelden.

Japanners kunnen alles perfect imiteren. De lekkerste pizza en Mexicaanse hapjes eet je hier in Sendai bij restaurant Vindome. In ieder restaurant vind je een mand naast je tafel, die is bedoeld om je losse spullen en tas in te doen.
Jappanners houden van orde. Er is op straat nergens grafitty of vuilnis te vinden. Zelfs de vuilnisbak ontbreekt: iedereen neemt vuinis mee naar huis. Ook vandalisme en criminaliteit lijkt hier totaal niet voor te komen.

Ook de cocktals zijn hier heerlijk!

 

Een kater na 'Cat Island' :-(

Met een tram gaan we naar de haven van Sendai en met een pontje varen we over naar Tashirojima, oftewel 'Cat Island'. Het landschap dat de trein doorkruist heeft veel rijstvelden en veel dorpjes waar de huizen dicht op elkaar staan met nauwelijks een tuin. Japanse tuinen zie je hier helemaal niet.
De vroegere eilandbewoners kweekten zijderupsen, die erg veel muizen aantrokken. Om die reden zijn de katten op dit eiland geïntroduceerd. Toen de bevolking erachter kwam dat de visserij meer opleverde dan de zijderups, bleven de katten in dienst als voorspeller van het weer. De vissers geloofden bovendien dat de katten geluk brachten. Inmiddels is ook de visserij verdwenen. De eilandbewoners zijn voornamelijk weggetrokken naar de grote steden en degenen die bleven zijn bejaard. De katten moeten het eiland nu redden als toeristische trekpleister.

Het is vandaag weer verzengend heet en de luchtvochtigheid is abnormaal hoog. Het tochtje op de boot brengt nauwelijks verkoeling.

Na veertig minuten komen we aan. We lopen het dichte bamboebos in. In eerste instantie is er nergens een kat te bekennen. Wel bloeien er op het eiland heel veel mooie bloemen, heel veel soorten lelies, waaronder tijgerlelies en is er een schrijn en torii voor de katten.

Maar na een tijdje rammelen met de zak Friskies, komen ze.....

Maar wat zien ze eruit! Hoewel verschillende documentaires alles rooskleurig brengen,is de werkelijkheid helaas anders. Sommige katten hebben half afgerotte staarten. Veel katten hebben oogafwijkingen.

Er zijn zelfs katten waar een deel van de neus ontbreekt.

Eigenlijk schandalig dat het op een na rijkste land zo slecht voor zwerfdieren zorgt!

In de namiddag besluiten we weer naar de haven te gaan om opgehaald te worden. We denken echter bij de verkeerde haven te staan, dus we moeten drie kwartier met stevige bepakking naar de andere kant van het eiland rennen. Daar aangekomen zijn we maar net op tijd voor de boot,................ die ook de andere haven aandoet.......
Tja, als je hier de Japanse bordjes niet kunt lezen, ben je echt gehandicapt. Met een katterig gevoel nemen we de boot terug naar het vaste land en van daaruit gaan we in twee uur met de trein terug naar Tōkyō.
Meer info over Tashirojima.
13 of Japan’s Cat Islands for Serious Cat Lovers

Nagano: chillende makaken en monniken

'We gaan weer een stukje treinen en maken vandaag iets bijzonders mee op het station. De trein komt, maar we mogen niet instappen. Eerst moet er worden schoongemaakt. Als dat klaar is, stappen alle schoonmakers (bloemetje op hun hoed) naar buiten en  gaan op een rijtje staan. Ze maken een buiging naar de wachtende mensen, applaus volgt. Wat een grappig tafereel! De trein naar Nagano doet er ongeveer anderhalf uur over.
Jigokudani Monkey Park' in Nagano stond op ons verlanglijstje vanwege de vele foto's en films die we al hadden gezien met in de hoofdrol de makaken die een bad nemen. Het ligt in het centrale deel van het land en is omgeven door enorme bergen. De zomers zijn hier relatief koel, in de winter is het koud en sneeuwt het. Vandaag is het een lichtbewolkte, maar hete dag, dus we vragen ons af of er een aap is die in bad wil.

Via een pad dat soms glibberig is en langs steile kliffen kronkelt, lopen we twee kilometer naar boven waar de makaken zich verschanst hebben. Vier maanden is de grond hier stijf bevroren, dat zou je niet zeggen als nu om je heen kijkt.
We komen langs hoge pijnbomen en redwoods, dichte begroeiing, wilde hortensia's en lianen. Jigokudani ligt op 850 meter hoogte en betekent letterlijk 'vallei van de hel' vanwege het kokende water en de stoom die uit de aarde opborrelen.

Jugokudani Monkey Park video

Al snel zitten de makaken midden op ons pad.

In het begin is het een beetje griezelig om ze te passeren, maar ze verblikken of verblozen niet van ons.

Er zijn veel baby-aapjes die piepende geluidjes maken, de meeste mannen zitten in de 'relaxmode'. De kleine aapjes benaderen je nog heel vrij en raken soms je schoen aan. Ze zijn nieuwsgierig.

Video: aapje piept cute

De apen gunnen ons geen blik waardig. Je mag ze niet aankijken, want dat zien ze als uitdagen en lachen naar de makaken is helemaal fout, dan laat je letterlijk, maar ook figuurlijk je tanden zien.

Het is vandaag inderdaad niet erg druk in bad. Er wordt volop gevlooid en bij vlagen geruzied.
Soms gooien de apen stenen naar elkaar.

Video: lekker vlooien

In de winter zit de whirlpool vol en hangt het van je positie in de groep af of je er in mag.

De hogergeplaatste apen mogen altijd in het relatief warme water.

In de winter is het hier ijzig koud en kan er een pak sneeuw van een paar meter vallen.

De band tussen de damesapen onderling is heel sterk.

Ze steunen elkaar en houden elkaar in de winter warm.

De mannen leven voornamelijk zelfstandig en bemoeien zich niet met de opvoeding van de kleintjes.

Na een paar uur bij de apen te hebben vertoefd, gaan we naar ons hotel terug.
Meer info over Jigokudani en hier .
Hotel Metropolitan Nagano ligt direct naast het station en is groot en luxe. Japan heeft veel grote luxe hotels die niet echt heel erg gezellig zijn, maar wel voorzien van alle denkbare comfort. Soms zelfs inclusief voetenbubbelbad.
Heel vroeg de volgende ochtend bezoeken we de Zenkoji tempel. Dit is de meestbezochte tempel van Nagano.

Als de zon opkomt, gaan de monniken in gebed en begint hun 'dienst'. Helaas mogen er geen foto's of films gemaakt worden van het ritueel. We komen weer boven en gaan dan het tempelcomplex verkennen, totdat het half zes is. Op een gegeven moment moeten we in een rij gaan zitten en komen de priesters langs. De opperpriester slaat in het voorbijgaan zachtjes met een soort rozenkrans op je hoofd. Dan begint de ceremonie in de tempel van ongeveer drie kwartier. Er wordt veel gehumd, op een trommel geslagen, uit een boek gelezen. Overal is wierook, het ruikt heerlijk.

Voor het ritueel begint, lopen we door een lange ondergrondse gang waar je geen hand voor ogen ziet. Je moet met je rechterhand de rechtermuur betasten en zo je weg vervolgen tot je bij een heilige deur komt. Het aanraken van de knop van deze deur brengt geluk.

Takayama, de Alpen van Japan

Als we na vijf uur treinen dit kleine stadje zien, zijn we meteen verkocht.
Bij Japan denk je meestal direct aan grote steden met kille grote gebouwen, maar Takayama is compleet anders.
Het ligt in de bergen en je waant je bijna in de Alpen. Hier zien we nog het traditionele Japan.
Dit is een en al knusheid met leuke straatjes, bruggetjes, huisjes en winkeltjes.
Aangezien het weer aardig warm is, mogen we het hotel niet zonder parasol verlaten. In Japan beschermen alle dames hun blanke gezicht tegen de felle zon met parasolletjes.

Het water onder de bruggetjes is kraakhelder en er zwemmen reusachtige koikarpers in.

Er zijn veel smalle straatjes zonder auto's en donker geschilderde houten huizen. Takayama wordt ook wel 'klein-Kyoto' genoemd, vanwege de vele gebouwen uit de 16e en 17e eeuw. Een van de manieren van vervoer is per riksja (jinrickishia).

In de delicatessenwinkeltjes verkopen ze geheimzinnige producten met daarop de uitleg in Japanse tekens. We slaan wat leuke dingen in om mee te nemen naar huis, zoals hanamamebonen en misobladeren.
Ook voor kleding kun je hier perfect slagen! ;-)

Als er een aan de gevel een grote bal van cedertakken hangt, betekent dat dat er een sakebrouwerij achter de gevel schuilt. De brouwerijen zijn klein en je kunt er verschillende soorten sake proeven.

Uiteraard kun je ook in Takayama tempels bezoeken, mooie stille plekjes, in dit geval vrij hoog gelegen. Takayama is niet groot en erg overzichtelijk door het dambordmodel. Alles is beloopbaar.

We slapen vannacht in een ryokan (Honjin Hiranoya Bekkan). Dat is een soort b&b, maar in eerste instantie zonder de eerste b: er is nergens een bed te bekennen. In de kamer valt vooral de tafel op de zeer korte pootjes op. Hij staat op een grote mat, de tatamimat.
Het is de bedoeling dat we voor het betreden van de kamer de schoenen uitdoen, slippers aantrekken en onze kleren verwisselen voor kimono en yukata. Dit wordt ons uitgelegd door een instructiedame die uitsluitend Japans spreekt.

In een ryokan eet je op je kamer, vandaar de opstelling. En dat is niet zomaar eten, maar uitgebreid dineren met alles erop en eraan. Yoki brengt ons eerst hete geurende doekjes en dient daarna het eten op. Daarbij drinken we groene thee en sake.

Heel veel kleine schaaltjes met delicate hapjes die we nog nooit geproefd hebben. Tempura, veel groente en veel tahoe. Shisobladeren zijn heel erg lekker, helaas niet in Nederland verkrijgbaar. De tahoe is over het algemeen boterzacht, daar moet je van houden......

Een groentestoofpotje is onderdeel van het diner, maar de volgende ochtend ook van het ontbijt. De vleeseters krijgen een lapje vlees dat gebakken wordt op een misoblad (hoba miso).
Erg gezond, maar je moet wel even geduld hebben voor je potje klaar is.

Na het diner maken twee dames razensnel ons 'bed' op.
Veel meer dan een matje met een dekbed is het niet, dus dat is niet supercomfortabel.
Meer info over Takayama.

Kyoto, de oude keizerlijke hoofdstad van Japan

De volgende dag reizen we in 3,5 uur naar Kyoto.
Tot eind 19e eeuw was Kyoto de hoofdstad van Japan. Tōkyō is dus nog maar relatief kort de hoofdstad.

Kyoto is altijd al het culturele centrum van Japan geweest. Gelukkig is deze stad tijdens de Tweede Wereldoorlog gespaard gebleven, zodat de 1600 tempels en 400 shintoheiligdommen helemaal intact zijn gebleven.

De rust bij de tempels is echt opmerkelijk. En ook hier, zoals overal in Japan, geen snipper papier of vuil op straat, nergens graffiti, alles keurig geordend.

De wijk Gion is de hippe wijk met veel uitgaansgelegenheden, leuke knusse straatjes en Japanese-stile gilrs: vrolijke moderne meiden in kimono. Deze wijk ligt op tien minuutjes lopen van ons hotel Vista Premio Kyoto.

Japan heeft vriendelijkheid en behulpzaamheid heel hoog in het vaandel staan. Het is daarom juist zo vreemd dat vrijwel geen enkele Japanner Engels spreekt. We lopen door de oude wijk Gion met kabbelende, kronkelende riviertjes en houten huizen en komen twee geisha's tegen (in Kyoto heten ze geiko's). Het is heel bijzonder dat we deze dames tegenkomen, want er zijn er nog maar 200 in Kyoto. Om 18.00 uur, 20.00 uur en 22.00 uur heb je de meeste kans ze te zien, want dan wisselen ze van werkplek. Een geisha zien in Kyoto is als een 'big five'-dier in Zuid Afrika: een joepiemoment! ;-)

En jaaaaaa, lekker Italiaans eten kan hier ook.
Hotel Vista Premio is een zeer comfortabel hotel en het toilet is hier een bezienswaardigheid. We zijn al aardig wat vreemde snufjes tegengekomen, maar een wc met afstandsbediening?
De toiletten van Japan
.



's Avonds is Gion verlicht met heel veel lampionnen. Deze sfeervolle wijk heeft alleen laagbouw en veel kleine, gezellige straatjes.
We zijn twee nachten in Kyoto. De tweede dag bezoeken we veel tempels en ook de 'Kinkaku-j', het Gouden Paviljoen (rechts onder).

Je mag deze tempel niet betreden, ook niet als je je schoenen uitdoet. ;-) Behalve de onderste laag is de complete tempel bedekt met bladgoud. De tempel weerspiegelt mooi in de grote vijver, die weer gelegen is in een enorme tuin.De tempel is gebouwd in 1393 en staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Het is heel druk door de vele Japanse toeristen, maar er zijn ook schoolexcursies. Meer info over Kinkaku-j.

Na een zwart-sesamijsje en een groenetheesoftijsje gegeten te hebben (heel normaal in Japan ;-) ) gaan we op zoek naar het bamboebos. Dat is een heel gezoek, maar op een gegeven moment hoef je alleen maar de (Japanse) toeristen te volgen. Echt stil is dit bos niet.

Bamboo Forest timelapse video

Het is mooi, maar dat vinden helaas erg veel mensen, dus besluiten we onze 'geheimtip' te gaan zoeken: de begraafplaats en tempel met de lachende buddha's: Otagi Nenbutsu-Ji.

Otagi Nenbutsu-Ji, kerkhof met de lachende buddhabeelden

De lachende buddha's vormen een speels element op een spirituele plaats.

Er staan meer dan 1200 beelden, die door verschillende kunstenaars zijn gemaakt.

De eerste buddha werd in 1981 hier geplaatst.

Er zijn behalve lachende buddha's ook roddelende buddha's, muziekspelende buddha's en zelfs tennissende buddha's te bewonderen.

De meeste buddha's zijn tussen 1981 en 1991 gemaakt door leerlingen van Kocho Nishimura. De bedoeling van de buddha's is de bezoeker een goed gevoel te geven.

In de namiddag bezoeken we de Torii gates. Een rode tempel en natuurlijk ook weer de mogelijkheid om een wens te doen door een rood bordje met je wens in een boom of aan een paal te hangen.

Fushimi Inari timelapse video

Maar het magische aan deze plek is de 4 kilometer lange wandelrouten door de rode poortjes. Er zijn wel 10.000 van deze poortjes die lichtrood geschilderd zijn. Als je omkijkt, zie je dat op iedere paal een spreuk staat in Japanse tekens.

De tunnel loopt door een prachtig bos met watervalletjes en beekjes waar schildpadden en enorme koikarpers in rondspartelen.

Maar we treffen hier ook een bijzonder sfeervolle begraafplaats aan waar de heilige vos op veel graven prijkt.
Kyoto is een erg leuke stad, hier komen we zeker nog eens terug!
Meer info over Kyoto en hier.

Koyasan, de berg met meer dan honderd tempels

We vertrekken vanuit Kyoto in zuidelijke richting naar Koyasan (Mount Koya), wat 'heilige berg' betekent.
De top van de 800 meter hoge berg is alleen te bereiken met een kabelbaantje.

Op een heilige berg mag een tempel natuurlijk niet ontbreken. Er zijn er hier meer dan honderdtwintig! Voor ieder heiligdom, zoals een tempel, staat een torii, een roodgeschilderde houten boog, die de overgang symboliseert van het aardse naar het heilige.

Vervaarlijke figuren houden de wacht bij de tempels.

Ook hier zijn de heiligdommen vlammend oranje geschilderd.

Behalve op tempels en symbolische figuren, zijn Japanners ook gek op moderne kunst. En dan liefst zo strak mogelijk.

In veel bomen zie je cicadenkevers, dit is het stadium vóór hun lawaaiige fase. Soms zie je een mooigekleurde wants.

In Koyasan treffen we voornamelijk het Shingon-boeddhisme, dit is een bepaalde, mystieke tak binnen het Japanse Boeddhisme.

We komen veel Japanse toeristen tegen, die precies weten welke symbolische handelingen gepast zijn. De eerste handeling die verricht moet worden is de buiging voor de torii. Vervolgens was je bij de waterbak (rechtsboven) je handen en je mond. Daana luid je drie maal de bel en kun je gaan bidden. Als de bel ontbreekt, mag je ook drie maal in je handen klappen. Als je de goden maar even laat weten dat je er bent. Lees hier meer over de rituelen.

Water en wierook zijn bij ieder heiligdom te vinden. De rook van de wierook moet je inhaleren, dat brengt geluk.

Bij de grafmonumenten staan vaak pagodes, afbeeldingen van dieren en keurig gesnoeide struikjes.

De enorme klok wordt op een speciale manier geluid door er een boomstam tegenaan te laten vallen. En natuurlijk zie je ook hier de monniken op hun houten slippers.

De lotus groeit goed in Japan. Je ziet de plant in veel tuinen en de wortel wordt in de keuken als delicatesse gebruikt.

Koyasan mag dan heilig zijn, er zijn hier ook veel rijke mensen, die dat graag even laten zien ;-)
Een vegetarische lunch is hier niet moeilijk te vinden, de restaurantjes serveren vrijwel uitsluitend veganistische maaltijden.

We brengen de nacht door in een 'shukubo', een 'temple lodging': Ichijo In.
Dit hotel is in een tempel en de bediening is door monniken.
Dat lijkt leuk, maar het heeft als groot nadeel dat je niet zelf je dagindeling kunt maken. Je wordt verondersteld te handelen naar het tijdsschema van de tempel. Dat betekent om zes uur eten en met de kippen op stok, want het gebouw gaat echt om negen uur op slot. Restaurantjes sluiten om acht uur, volgens de monnik.

Japanse tuinen zie je niet bij de bewoners van Japan, maar wel bij tempels.

En natuurlijk ontbreekt ook de vijver met koikarpers niet.

Binnen krijgen we de gebedsruimte te zien en daarna onze kamer...........zonder bed.
Dat wordt na het eten opgemaakt op de plaats waar nu de 'eethoek' is.

Wij denken dat het allemaal niet zo'n vaart zal lopen met die sluitingstijd en we zeggen dat we niet om zes uur willen eten. Een andere tijd kan niet...............jammer dan. Daar vergissen we ons in.....
We gaan dus uitgebreid een van de grootste kerkhoven van Japan bezoeken: Okunoin.

Okunoin Cemetery video

Hoge, eeuwenoude bomen, absolute stilte en schitterend bemoste graven.

Dit is een van de heiligste stukjes van Japan. Onder andere Kobo Daishi, de grondlegger van het Shingon boeddhisme, ligt hier begraven, maar ook veel vooraanstaande monniken hebben hier hun laatste rustplaats gevonden.

Dit is de grootste begraafplaats van Japan. De weg van het begin tot het eind, waar het mausoleum te vinden is, is twee kilometer lang. Er liggen hier meer dan 200.000 grafstenen.

Opvallend zijn de Jizobeeldjes: beeldjes van mensen of dieren met rode jasjes of slabbetjes aan en soms mutsjes op.
Deze beeldjes zijn er om de overleden kinderen en zielen van ongeboren kinderen (van bijvoorbeeld een abortus) te beschermen. Meer info hier.

De vele pagodes,spinnenwebben en enorme spinnen maken de sfeer compleet. Af en toe passeert een monnik op houten sandalen (geta's).

Torodo hall is een ruimte direct tegenover het mausoleum die voorzien is van 10.000 kleine lantarentjes die altijd blijven branden.

Okunoin is ook de hele nacht geopend. Het pad is schaars verlicht, dus je moet goed kijken waar je loopt (grote spinnen en kikkers), maar de sfeer is dan natuurlijk wel heel bijzonder. Meer info over Okunoin.

We hebben ons speciale diner in het klooster afgezegd, omdat ze alleen om zes uur konden serveren en wij dan geen foto's meer konden maken op Okunoin.We hebben erop gegokt even wat in een restaurantje te eten, maar dat lukt niet meer. Om acht uur is echt alles hier gesloten alsof het middernacht is.
De monniken blijken liever te zijn, dan ze zich in eerste instantie voordeden: we krijgen toch nog iets te eten. ;-)

En wat voor eten............. lekker, mooi, gezond en alles is boeddhistisch-veganistisch.

Veel voor ons onbekende producten, soms vreemd, maar meestal erg lekker. Vooral die shisoblaadjes en de gerolde tofuvelletjes (yuba) zijn zooo lekker! Dit is echt heel bijzonder allemaal!
Meer info over Koyasan.

Hiroshima op 6 augustus

Met de kabelbaan verlaten we Mount Koya weer, om de grote stad Hiroshima te bezoeken. Na onze incheck in het Sheraton Hiroshima Hotel gaan we Hiroshima verkennen. De zon staat weer hoog aan de hemel, Japanners hebben allemaal zweetdoekjes bij zich om hun gezicht te deppen.

Op 6 augustus 1945 werd Hirohima gebombardeerd met een atoombom door het Amerikaanse leger. De Genbakukoepel (atoomkoepel) is het enige gebouw dat enigszins stand hield.

Alle andere gebouwen waren in een klap verwoest. Er vielen 78.000 doden binnen één seconde te betreuren.
Jaren later liep het dodental op tot 240.000, door de gevolgen van de straling.

In eerste instantie wilde de Japanse regering dit gebouw afbreken, omdat het de bevolking bleef confronteren met de gruwelijke gebeurtenis aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.

Pas in de jaren 60 besloot men, dat het een vredesmonument moest worden. En ja hoor, ook dit gebouw staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

De paradijslijke palmen staan in schril contrast met de lugubere geschiedenis.

Alles staat klaar voor de herdenking die zo meteen gaat plaatsvinden hier.

Er wordt gedemonstreerd tegen het gebruik van kernenergie en kernwapens. Er zijn vooral veel boeddhistische monniken te zien. Hun mantra's galmen door Hiroshima. Meer info over Hiroshima.

We krijgen een lunchtip van het hotel en wat jammer dat we dit niet eerder ontdekt hebben: de terriyakiplaat waar je een soort dik belegde pannenkoek op krijgt. Het beleg bestaat uit noedels, witte kool, zeewier, bosui en ei. We drinken er sake en bier bij en het is superlekker! Het is te vinden bij fastfoodketen Asse.

Meer info over het lekkerste fastfoodgerechtje van Japan.

Miyajima, herten en een rode torii

Zodra je met de pont op Miyajima aankomt, komen ze op je af: op dit kleine eilandje wemelt het van de herten.
Miyajima behoort zeker tot de juweeltjes van Japan en het is dan ook al 1500 jaar een heilige plek.

De herten lopen vrij over het eiland en zien er goed uit. Ze worden in de Shinto godsdienst beschouwd als boodschappers van de goden.

Een van de heiligdommen op het eiland is een vijf lagen tellende pagode. Doordat hij op een heuvel staat, steekt hij mooi overal bovenuit.

Het eiland ligt in de Baai van Hiroshima en de met vloed in zee badende torii staat op de werelderfgoedlijst.

Eigenlijk heet Miyajima Itsukushima (厳島), Miyajima betekent eiland met het schrijn.

In Miyajima vinden we nog de traditionele laagbouw. Er is een winkelstraatje waar souvenirs worden verkocht. Het doet allemaal heel gezellig en knus aan. Sinds 1996 staat het schrijn op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

De herten zijn heel brutaal, als je even niet oplet, beroven ze je, zelfs van papier dat ze met graagte opeten.

Als het vloed is, lijkt het net of de torii drijft. Bij eb kun je er naartoe lopen.

Miyajima's esdoornbomen zijn in heel Japan bekend. Van de siroop wordt o.a. de vulling gemaakt voor de bekende en heerlijke koeken die hier vandaan komen: de momiji manjū.

Niet alleen de herten op dit eiland zijn heilig verklaard, ook de esdoornbomen. Ze mogen absoluut niet gekapt worden.

We sluiten ons bezoek aan dit mooie eiland af met een drankje en uitzicht over de Japanse binnenzee.

 

Ōkunoshima (大久野島): konijnen en gifgas

Ōkunoshima, oftewel konijneneiland, ligt net als Miyajima in de Japanse binnenzee.

Er gaat een gerucht dat de konijnen die hier nu rondhuppelen de nazaten zijn van de konijnen die als proefkonijn dienden voor de gasfabriek die hier stond.

Dit verhaal is echter niet waar. De proefkonijnen zijn bij sluiting van de gasfabriek allemaal gedood.

Toen na de Tweede wereldoorlog het eiland geschikt gemaakt werd voor toerisme, zijn de konijnen hier opnieuw geÏntroduceerd.

En ze gedijen heel erg goed! Er zijn er nu duizenden. Omdat het eiland onder beschermd natuurgebied valt, mag er niet op de konijnen worden gejaagd. Katten en honden zijn hier verboden.

Op het eiland kun je speciaal droogvoer voor de konijnen kopen. Veel toeristen (en wij dus ook) vinden het leuk om de beestjes te voeren.

En dat weten ze, ze zijn hondsbrutaal!

Ōkunoshima is een tropisch eilandje met palmbomen en slechts één hotel, een lelijk hotel: een groot gebouw met een enorme eetzaal (we blijken niet de enige konijnenliefhebbers te zijn), waar dan wel weer bijzonder lekkere gerechten worden geserveerd.

De schaduwkant van dit eiland is de gifgasfabriek.

Okunoshima Gifgasfabriek video

Het begon in 1925 met de vestiging van een chemisch onderzoeksbureau door het Japanse leger. De reden hiervoor was dat Amerika en Europa al vrij ver waren met de ontwikkeling van chemische gassen en Japan niet achter wilden blijven.

Ōkunoshima was daarvoor de uitgelezen plaats: het lag afgelegen genoeg, zodat een "ongelukje" niet zo op zou valllen, het was nauwelijks bewoond en het was gemakkelijk te verdedigen. Omdat Japan een verdrag tegen het gebruik van chemische wapens had getekend, werd alles in het het geheim gedaan en werd dit eiland zelfs letterlijk van de kaart gehaald.

In 1927 werd de gifgasfabriek gebouwd. Hier werd mosterdgas en traangas geproduceerd, maar bewoners van het eiland en de meeste werknemers wisten hier niets van. De oude ruïnes van het onderzoekscentrum en de fabriek zijn nog altijd aanwezig, maar mogen niet worden bezocht. Er staat in het Japans aangegeven dat je niet verder mag, maar wij kennen helaas geen Japans....... ;-)

In de poort voor de ruïne van de fabriek luieren wat konijnen.

In schril contrast met de ruïnes van de gifgasfabriek staan de zalige strandjes die je hier hebt. En het gekke is dat je geen Japanner ziet recreëren hier. De stranden liggen er verlaten bij, terwijl het toch echt tropisch warm is met 38 graden.

 

Okinawa - Naha, troostwinkelen in de orkaan

We vliegen vanaf Hiroshima naar het zeer zuidelijk gelegen eiland Okinawa (ter hoogte van Korea). Okinawa behoort tot de Riukiu-eilanden. Voordat Okinawa deel ging uitmaken van Japan in 1879, was Naha de hoofdstad van het Koninkrijk Riukiu. Het was de bedoeling om vanuit Naha met de boot de oversteek te maken naar het tropische eilandje Tokashiki, maar er is een orkaan, die roet in het eten gooit. We mogen wel overnachten in het zeer luxe Rihga Royal Gran Okinawa. l. De kamer is extreem luxe en heeft een idioot groot bed.

De ontbijtjes zijn hier heerlijk en erg Japans met veel Japanse groentesoorten, tofu en misosoep. Okinawa is een van de 'Blue Zones'. Er zijn vijf van deze gebieden in de wereld. Hier worden de mensen het oudst en leven ze het gezondst en gelukkigst.

We moeten nu per dag bekijken of de wind gaat liggen, want er vaart nu geen enkele boot naar ons tropische eilandje. We brengen onze tijd door met winkelen en verbazen ons over de gekke producten die hier te koop zijn, zoals mini-ananasjes.

In een Engelse pub bestellen we zeewier van Okinawa: de zeedruif (umi budou) is nergens mee te vergelijken, heel erg lekker en helaas niet te importeren.

.

Als je dit meeneemt in het vliegtuig, knappen de balletjes door het luchtdrukverschil. Invriezen lukt ook niet.

In Naha kun je verschillende soorten sake kopen. Van zacht tot heel scherp.

Kleurtjes, kleurtjes, kleurtjes en oogverblindende serviezen en glaswerk.

We kopen veel te veel, dat wordt sjouwen met de handbagage en hopen dat we niet op de weegschaal hoeven!

Behalve glaswerk, verkopen ze hier veel Hello Kitty spulletjes, soms zelfs met een echte Kitty erbij. ;-)

Maar helaas ook veel dierenleed. Slangen in likeur en gedroogde kikkers die als portemonnee moeten dienen.

Je kunt hier ook nog bloedkoraal kopen. De gerookte vissen (rechtsonder) zijn zo hard als hout en worden geschaafd om over het eten te strooien. Het heet 'katsuobushi' en het is gedroogde en gefermenteerde tonijn. De geschaafde krullen zien er niet uit als vis, dus we gingen al een keertje bijna in de fout.

Op de enorme overdekte markt, die gerund werd door de weduwen van de soldaten, die sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog, verkopen ze duistere dingen zoals gedroogde zwarte slangen.

Wat het precies is, is niet duidelijk, alles staat hier in het Japans aangegeven en er wordt geen woord Engels gesproken.

Ook de groente die hier verkocht wordt, is net even anders dan bij ons: verse agave en superlekker shisoblad (helaas niet in Nederland verkrijgbaar, want dit naar komijn smakende blaadje is een delicatesse!)

En wat zijn dat nou voor gekke toffees? Na veel handen- en voetenwerk komen we er achter dat het geen zoet is, maar zeewier. De hartige zeewiersnoepjes voor bij de borrel gaan mee in de koffer.

Nee hoor, ze zijn niet echt (hieronder), het zijn knuffels.

Ook de volgende dag is de oversteek nog niet mogelijk.
Een orkaan meemaken is een gekke ervaring. Het is absoluut geen Nederlandse storm, maar het lijkt alsof er een flinke fohn achter je is aangezet. Met lange losse haren lopen leidt tot coupe chaos.
We maken van de nood een deugd en bezoeken het Surikasteel. Dit is het eindpunt van de Yui rail, de monorail. Het publiek mocht een naam voor de monorail bedenken en yui betekent 'elkaar helpen'.

Dit kasteel was het administratieve bolwerk van het Ryukyu koninkrijk en werd rond 1300 gebouwd.

Het kasteel is al verschillende keren afgebrand en steeds weer opgebouwd.

En dan nu weer even wat foto's met beestjes.

De 'nephila maculata' is een enorme spin, zo groot als je hand, die met supersterke draden zijn web maakt. Wetenschappers hebben geprobeerd deze spin te domesticeren, of in ieder geval als 'melkkoetje' te gebruiken voor de draden. Een soort zijdenrupsfarm, maar dat is mislukt. Deze spin had te veel een eigen willetje, experiment mislukt.

In Japan zijn ze gek op draken, we maken er een middagje van en dat is niet zomaar, want dit dier is er de oorzaak van dat we niet naar Tokashiki kunnen.

Draken leven namelijk diep onder de grond en bewaren daar hun schat. Eens in de zoveel tijd draaien ze zich om en daardoor ontstaat er een tyfoon of een aardbeving.

Een groot verschil met de Europese draken is dat de Japanse draken nauwelijks vliegen. De meeste draken hebben hier dan ook geen vleugels.

In veel Japanse sprookjes spelen draken een belangrijke rol.
Volgens mij zitten we wat te lang in Naha, we gaan nu zelfs de putdeksels fotograferen. ;-)

Okinawa heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog flink geleden. Het Japanse leger heeft een 450 meter ondergronds gangenstelsel gemaakt waar 4000 soldaten konden bivakkeren. Dit Navy Headquarter is te bezoeken en heel indrukwekkend.

Japanese Marine HQ video

Toen er geen uitweg meer was, pleegden de soldaten hier met behulp van granaten massaal zelfmoord. De inslag is nog op de muur te zien.

In Naha loopt ook nog een mooie oude stadsmuur.

Oude bomen omlijsten de oude muur. Het ziet er nostalgisch uit, je wordt hier alleen wel lekgeprikt door de muggen.

In Naha hebben we ons favoriete restaurantje ontdekt. Ook hier is de communicatie lastig en de iPhonevertaler zorgt voor een hoop lol en onbegrip.

We eten hier de lekkerste noodlebowls van heel Japan. En een driegangenmenu kost hier nog geen 25 euro voor twee personen. Japan hoeft dus niet duur te zijn!

Ons hotel is dat wel, voor twee drankjes betaal je even veel als voor net menu in het restaurant hierboven.

Maar het uitzicht is hier natuurlijk wel heel bijzonder.

Vanuit Naha vliegen we terug naar Hiroshima en van daaruit door naar Europa met ANA Airlines.

Japan is een wonderlijk en mooi land, totaal anders dan je zou verwachten en wij gaan zeker terug!

 

Linkjes met Japan-info

Tokyo Shibuya
http://www.nu.nl/opmerkelijk/4080396/tokio-bouwt-observatiedek-drukste-kruispunt-wereld.html

Tokyo, Hachiko
http://www.onegreenplanet.org/news/statue-of-hachiko-the-faithful-dog-gets-a-loyal-cat-friend/?utm_source=Green+Monster+Mailing+List&utm_campaign=f82758a98f-NEWSLETTER_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email&utm_term=0_bbf62ddf34-f82758a98f-105947917

Tashirojima
http://www.nrc.nl/inbeeld/2015/03/03/een-japanse-poezenplaag
13 of Japan’s Cat Islands for Serious Cat Lovers

Jigokudani
http://www.pangeatravel.nl/jigokudani-monkey-park_japan.html
http://www.dailymail.co.uk/travel/travel_news/article-2903689/Meet-Japanese-macaques-living-heart-country-s-mountainous-hot-springs.html.

Takayama
http://www.pangeatravel.nl/takayama_japan.html
http://www.honjinhiranoya.co.jp/english/

Kyoto
http://jpninfo.com/29658
http://www.hotel-vista.jp/kyoto-kawaramachi/index_e.html
http://www.pangeatravel.nl/kyoto_japan.html
http://jpninfo.com/9372

Koyasan
http://jpninfo.com/21858
http://www.tripadvisor.nl/Hotel_Review-g1121341-d1124568-Reviews-Ichijoin-Koya_cho_Ito_gun_Wakayama_Prefecture_Kinki.html
http://jpninfo.com/7494
http://www.japan-guide.com/e/e4901.html

Hiroshima
http://www.starwoodhotels.com/preferredguest/property/overview/index.html?propertyID=3595&language=en_US
http://www.pangeatravel.nl/hiroshima_japan.html
https://nl.wikipedia.org/wiki/Okonomiyaki

Naha, Okinawa
http://www.rihgaroyalgran-okinawa.co.jp/en/

De Toiletten van Japan
http://jpninfo.com/5511

Het Japans
http://jpninfo.com/6713

De Japanse mentaliteit
http://jpninfo.com/7252

33 Tempels door Nooteboom
Bekijk de video op NPO Start

Japanse sprookjes
http://www.beleven.org/verhalen/lijsten/landen.php?land=Japan

Hygiëne en mondkapjes
http://jpninfo.com/7312

 

 

Naar Boven